RÜYAMDA BANA SÖVDÜĞÜNÜ GÖRDÜM

Bu hastanenin yolunda sancılı bir şey var

İçine çekiyor beni, sulu pınarların

Göklere dağılmış en nadide emanetken.

Belki de üstümdeki çubuklunun hatırına,

Siyah beyaza olan hürmetinden belki de

Ellerinden yoksun ellerimden tutup tutup,

Çekiyor sancılı bozuk kaldırımlarına.

Bir çift el ve esrarlı kanatlardan tenime

Olanca uzunluğuyla tırpan inedursun

Ben yine bu hastanenin yolunda severim

Ben severken plastik çiçekleri sularım

Belki nafile, belki lüzumsuz ama hoş

Ne zaman bitecek bu hastanenin yokuşu

Ne öksürükle, ne küfürle, ne gözyaşıyla

Bitmiyor, zaten bitmeyecek bil bunu artık

Şayet bitebilseydi böyle kolay şekilde

Her ağıda bir ölü kalkardı mezarından

Dokuzuncu kattan atlamış gibiyim işte

Kemiklerim, vurduğundaki gibi ağrıyor

Bunca ağrıdan da sonra kavrayamadığım

Bir durum var, farkında mıyım bilemediğim

Ben plastik çiçekleri her gün suladıkça

Papatyalar, güller, en çok da sarı laleler

Bana darılır, bana ağlar, benden solarmış

Ve yatmadan kafam yastıktayken fark ettim ki

Yosunlu pınarlarım aktıkça geceleri

Ağzıma aşk adında tuzlu Ağu damlarmış

Öyle bir Ağu ki her gece yudumladığım

Şahsa değil de göze aşık ediyor insanı

Ve perdemi her çekip baktığımda göklere

Gözünü saklıyor gökte kağıt parçaları