Sandal

Ufku belirsiz, ince ve uzun bir vadi

Bir yanındaki yeşilliklerle gönüller yeşerdi

Bir yanındaki yanmış ağaç mezarlığı yürekleri ezdi...

Vadi boyunca bir nehir uzanmakta

Suları, haylaz çocuklar gibi coşmakta

Ve bu coşkun suların üzerinde bir sandal,

Sahipsiz yol almakta

Sandal biliyor ki ayakta kalmalı

Ufka ulaşmadan bu sulara batmamalı

Çünkü o zaman hikayesi yarım kalır,

Halbuki hiçbir yol eksik bırakılmamalı

Ancak sular sandala izin vermedi

Batıp çıkmadan onu ilerletmedi

Bir sağa bir sola sendeledi

Gördüklerine sevinmeli mi üzülmeli mi, bilemedi

Sandal suya batıp çıkarken boğuldu

Sağa sola çarparken kalbi yoruldu

Tam ufka ulaşacakken,

Bu hırçın sular mezarı oldu...