Yeni Umutlar

Daha ne kadar sınanacak bu beden acının ateşiyle?

Kaç gece titreyecek gözleri sessizce…

Geçmişin penceresinden hep mi bakacağız hüzünle?

Bu yürek daha ne kadar böyle kalacak ıssızca…

En yalnız kula bile bir eş gerek,

Bitmez bu ömür, böyle yüreğimizdeki her şeyi tüketerek

Hayat zor, insan yalnız kalmaya alışıyor

Yalnız kaldıktan sonra arkadaş bulunca tekrar yalnızlığa alışamıyor

Sevgi, hüzün, korku ve yalnızlık gerek ruhlara

Çok alışma kalabalıklara, arkadaşlara

Gün sonunda bakınca önündeki manzaraya,

Diyorsun, yalnız yaşamış bu ruh yıllarca…

Yeni insanlar çıkıyor karşına, alışmak zor

Alıştıktan sonra vazgeçmek daha zor

Ama alışmaya çabalamalı

Hayat böyle yalnız sonlanmamalı…

Gün geçiyor, yeni insanlar çıkıyor önüne

Önce dur, dön bak kimi gömmüşsün dününe

Ardından bak karşındakinin yüreğine,

Görebiliyorsan içinde sevgi, dök ortaya kendi yüreğini de…

Yarın güzel olacak mı bilinmez

Ancak umutla bakılmazsa da bu hayat çekilmez

Gözden düşen düşmüştür, artık geri yükselemez

Herkes görmeden birbirini hissedemez…