Bir duman tütüyor sonbahar akşamında penceremde Yeşile uzanan bir çift göz seyrediyor semayı Parelenmiş ruhum eşlik ediyor mısralarıma...

“İnsanın ruhu ne garip ve komik bir sahneydi!” Kırık Hayatlar romanın özeti niteliğinde, işte en keskin, açıklayıcı cümle bu cümleydi....

Tren hareket etmek için konuşanların susmasını bekliyormuş gibiydi. Oluşan sessizlikle birlikte hareket etmeye başlamıştı. Titreyen cama...

-Bilmiyorum Nikola. Kaybediyorum yavaş yavaş ruhumu ve bir anlamı olduğunu kesinleştiremediğim bu hayatı. -Düşünceler, ruhlarımıza...

Uykumun delik deşik olduğu bir gecenin sabahına uyandım bugün. Uyuyamadım, uyudum tekrar uyandım. Uyuduğumda ise korkulu düşler gördüm....

Ey sevgili! Titrek elli Yorgun bakışlı Dili suskun Kalbi mahzun sevgili Günü güneşli Gecesi nakışlı sevgili İyi midir kalbin? Ayakları...